Τα ακριβή αίτια δημιουργίας των ινομυομάτων είναι άγνωστα αλλά η ύπαρξή τους έχει συσχετιστεί με κληρονομικούς παράγοντες, τα αυξημένα επίπεδα οιστρογόνων σε μια γυναίκα και διάφορους περιβαλλοντικούς παράγοντες

Καθώς είναι ορμονοεξαρτώμενα, τείνουν να μεγαλώνουν όταν τα επίπεδα οιστρογόνων είναι αυξημένα, όπως συμβαίνει στην εγκυμοσύνη, ενώ το μέγεθός τους συνήθως μειώνεται όταν τα επίπεδά των οιστρογόνων είναι χαμηλά, όπως συμβαίνει μετά την εμμηνόπαυση.

Ανάλογα με το σημείο που βρίσκονται τα ινομυώματα διαχωρίζονται σε:

• υποβλεννογόνια, δηλαδή βρίσκονται στο εσωτερικό της μήτρας (ενδομήτριο)
• τοιχωματικά, βρίσκονται δηλαδή στο τοίχωμα της μήτρας
• υπορρογόνια, δηλαδή βρίσκονται στην εξωτερική επιφάνεια

Τα συμπτώματα που προκαλούν τα ινομυώματα εξαρτάται από τη θέση και το μέγεθός τους καθώς και από την ύπαρξη ή μη μιας εγκυμοσύνης. ¨Όταν είναι μικρά σε μέγεθος είναι ασυμπτωματικά δηλαδή δεν προκαλούν κανένα σύμπτωμα στη γυναίκα, Ωστόσο, τα ινομυώματα μπορεί να προκαλέσουν:

• αιμορραγίες στην περίοδο και πόνο
• συχνουρία, συχνές ουρολοιμώξεις, ακράτεια ούρων
• αίσθημα βάρους και πόνου στην κοιλιά
• αποβολές πρώτου τριμήνου κύησης

Η διάγνωση των ινομυωμάτων γίνεται εύκολα κατά τη διάρκεια της γυναικολογικής εξέτασης. Συχνά είναι απαραίτητες και άλλες, επιπρόσθετες εξετάσεις όπως Υπερηχογράφημα της μήτρας, κοιλιακό ή/και διακολπικό αλλά και μαγνητική τομογραφία πυέλου για να προσδιοριστεί η θέση και το μέγεθος των ινομυωμάτων

Kαθώς η εγκυμοσύνη είναι μια περίοδος που τα οιστρογόνα αυξάνονται τα προϋπάρχοντα ινομυώματα μπορεί να μεγαλώσουν. Αν το μέγεθός τους μεγαλώσει αρκετά μπορεί να προκαλέσουν επιπλοκές στην κύηση όπως αιμορραγία, συσπάσεις της μήτρας, αυτόματες αποβολές, πρόωρης αποκόλλησης και σε ελάχιστες περιπτώσεις. πρόωρο τοκετό.

Αν βρίσκονται σε θέση που επηρεάζει τον φυσιολογικό τοκετό αν επηρεάζουν την προβολή του εμβρύου – δηλαδή λόγω ινομυωμάτων το έμβρυο έχει π.χ. ισχιακή προβολή (με τα πόδια προς τα κάτω) και όχι κεφαλική προβολή (με το κεφάλι προς τα κάτω) τότε μπορεί να αυξήσουν την πιθανότητα καισαρικής τομής ενώ μπορεί να προκαλέσουν και ακατάσχετη αιμορραγία αμέσως μετά τον τοκετό.

Ανάλογα με το μέγεθος και τη θέση των ινομυωμάτων ο γυναικολόγος θα αποφασίσει αν είναι απαραίτητη η αφαίρεσή τους πριν από την κύηση, ειδικά στην περίπτωση που η γυναίκα είχε προηγούμενες αποβολές.

Η ύπαρξη ινομυωμάτων στη μήτρα μπορεί να προκαλέσει υπογονιμότητα, χωρίς όμως να είναι απολύτως απαραίτητο. Όταν τα ινομυώματα είναι μεγάλα μπορεί να προκαλέσουν στένωση ή απόφραξη μέρους της μήτρας ή των σαλπίγγων εμποδίζοντας έτσι τη φυσιολογική σύλληψη. Επίσης, λογω ακαταλληλότητας του ενδομητρίου δυσκολεύουν την εμφύτευση εμβρύων κατά τη διαδικασία εξωσωματικής γονιμοποίησης,.

Ωστόσο, τα περισσότερα ινομυώματα δεν επηρεάζουν την γονιμότητα μιας γυναίκας, αλλά χρειάζεται συνεχή παρακολούθηση από τον γυναικολόγο για να διαπιστωθεί αν υπάρχουν αλλαγές στο μέγεθός τους.

Η αντιμετώπιση των ινομυωμάτων εξαρτάται από τα συμπτώματα, το μέγεθος του ινομυώματος, την τοποθεσία, καθώς και από την ηλικία της γυναίκας και αν επιθυμεί να τεκνοποιήσει ή όχι. Για τα ινομυώματα που δεν παρουσιάζουν συμπτώματα και είναι μικρού μεγέθους συνήθως δεν συστήνεται θεραπεία. Χρειάζεται , ωστόσο, συχνό έλεγχο από τον γυναικολόγο για να παρακολουθούμε την εξέλιξή τους.

Για τα ινομυώματα που παρουσιάζουν συμπτώματα η θεραπεία μπορεί να είναι συντηρητική δηλαδή χορήγηση παυσίπονων ή ορμονών ή χειρουργική (είτε λαπαροσκοπικά, είτε με ανοικτή κοιλιακή τομή-λαπαροτομία)

Σε κάθε περίπτωση η αντιμετώπιση κάθε ινομυώματος είναι εξατομικευμένη και στόχο έχει την ανακούφιση της ασθενούς από τα συμπτώματα